De tandwielen

Tijdens de stage heb ik een hoekenwerk georganiseerd rond tandwielen.

Ik was op voorhand een beetje afgeschrikt van deze les doordat ik de klas deels uit handen ging geven door de leerlingen veel zelf te laten doen.

Gelukkig viel dit heel goed mee! Het was wel een drukkere les, maar dit kwam volgens mij ook doordat de leerlingen enthousiast en verwonderd waren door het materiaal waarmee ze mochten experimenteren. Alle leerlingen waren betrokken en gemotiveerd. Ze hebben volop kunnen experimenteren met de tandwielen. Aan de quiz die we achteraf hielden, merkte ik dat ze er toch veel van hadden opgestoken.

Dit was een positieve ervaring waarin ik heb kunnen werken aan een zwakte.

Breder evalueren en duurzame ontwikkeling

Wat neem ik mee van deze les Wereldoriëntatie?

Breder evalueren

Hoe moet het niet?

Wanneer we vlak voor de eindmeet/ vlak voor de vakantie gaan evalueren en enkel gaan steunen op het reproductievermogen van het kind of het puur vanbuiten leren, hebben we geen goede evaluatie. Ook wanneer de leerstof in stijgende moeilijkheidsgraad wordt aangebracht en er tijdens de evaluatie zelf geen leermoment is, kunnen we niet spreken van een goede evaluatie.

Hoe moet het dan wel?

Differentiatie is de boodschap. We moeten onderwijs aanbieden op maat van elk kind. Dit kan bijvoorbeeld door mini-klassikaal te werken. Ik heb dit uitgeprobeerd tijdens de voorbije stageperiode. In het begin vond ik het eng om mini-klassikaal te werk te gaan en de sterkere leerlingen volledig zelfstandig te laten werken. Maar ik merkte wel dat de zwakkere leerlingen er baat bij hadden. Dit is iets dat ik toch zal meenemen naar mijn eigen klaspraktijk.

Wanneer een kind minder goed scoort, mogen we het dus niet meteen laten ‘zakken’. We moeten aan de hand van evaluatie en differentiatie het probleem proberen opsporen en verhelpen. Maar uiteraard is het beter om het probleem te voorkomen.

De kennis, vaardigheden en attitudes van de leerlingen dienen constant te worden geëvalueerd: tijdens de les, na de les, op het einde van het thema,…

Ik neem ook mee dat het noodzakelijk is om aandacht te besteden aan de overkoepelende vaardigheden van een kind. Ik denk dat het erg belangrijk is dat deze vaardigheden gerapporteerd worden naar het kind en de ouders toe. Zo wordt duidelijk dat elk kind zijn eigen talenten heeft.

 

Duurzame ontwikkeling

In Europa zijn er verschillende visies op duurzame ontwikkeling. Dit maakt het erg moeilijk om hier vat op te krijgen. In Vlaanderen wordt de klemtoon gelegd op het feit dat de maatschappij en het milieu afhankelijk zijn van elkaar, maar dat deze ook negatief op elkaar inwerken.

Bij de educatie voor duurzame ontwikkeling (EDO) gaat het erom dat we duurzaam omgaan met het milieu. Deze attitude verkrijgen we niet doordat iemand ons oplegt wat we moeten doen. Er gaat een heel proces aan vooraf dat ons doet inzien dat er een probleem is zodat we ook echt gemotiveerd zijn om er iets aan te doen.

Eerst en vooral moeten we die nieuwe kennis opdoen. We moeten geprikkeld worden door dingen die we nog niet wisten. Vervolgens moet het systeemdenken worden bevorderd. We moeten van alles de gevolgen inzien. Dit wordt overgedragen op je waardeontwikkeling en je emoties. Je ziet in dat dit een probleem is, dat dit erg is. Ten slotte ga je actiegericht denken en ga je je afvragen wat je nu kan doen om dit probleem op te lossen.

Ik heb beseft dat ik zelf eigenlijk niet zo milieubewust ben als ik dacht. Ik ben er toch wel van overtuigd dat dit een belangrijk aspect is om door te geven aan de leerlingen. Ze zijn tenslotte de toekomst. Ik ga me voornemen om hier meer informatie over op te zoeken, zodat ik me beter kan motiveren om hier iets aan te doen. Ik kan echter niet verwachten van de leerlingen dat ze milieubewust gaan denken als ik dit zelf niet doen.

TOS21-Matrix en ervaringscirkel

Nu de drukke stageperiode er op zit, is het weer dringend tijd om de blog te onderhouden!

Wat me vooral is bijgebleven van de laatste les WO is de TOS21-Matrix, een techniek op school in de 21^e eeuw, als hulpmiddel om technisch geletterd te worden. Dit schema bestaat uit dimensies en kerncomponenten van techniek. Ik vind het nog niet gemakkelijk om deze matrix toe te passen, maar hoop dat ik hier nog in kan groeien.

Binnen ‘techniek’ zijn er ook een aantal ervaringsdomeinen. Namelijk informatie, communicatie, transport, gezondheid, voeding, energie en constructies.

We hebben ook kennis gemaakt met de ‘ervaringscirkel’. Deze gaat ervan uit dat je zo dicht mogelijk bij het kind zelf begint. Vervolgens probeer je vier elementen aan bod te  laten komen. Je laat kinderen inwendig, maar ook uitwendig van de leerstof proeven. Dan laat je hen ook naar het verleden en naar de toekomst kijken. Met deze visie ga ik zeker rekening proberen houden als ik een les WO maak.

Educatief aanbod

Als educatief aanbod kies ik het Natuurhistorisch museum in Brussel. Ik heb het museum in de middelbare school met de klas bezocht, maar ik denk dat het aanbod ook aansluit bij de leefwereld van kinderen uit de lagere school. Denk maar aan de levensgrote dinosaurusskeletten die je er kan bewonderen! De uitstap naar het Natuurhistorisch museum is me bijgebleven als één van de leukere uitstappen. Het was een indrukwekkend museum waar je dingen zelf kon ervaren en  mocht doen.

Het museum biedt bovendien kant en klare werkblaadjes aan voor leerkrachten en het sluit op meerdere aspecten aan bij de visie op wereldoriëntatie. Zo zijn er bijvoorbeeld verschillende werkvormen. De leerlingen kunnen onder andere deelnemen aan actieve workshops, een biodiversiteitsspel of luisteren naar een poppenkastverhaal. Er is dus ook voldoende ruimte voor leerlingenactiviteit en –initiatief. De thema’s (dinosauriërs, walvissen en poolgebieden, insecten, de evolutie van het leven, de prehistorie,…) die aan bod komen sluiten volgens mij ook goed aan bij de interessewereld van kinderen. Ik denk dat een uitstap naar het natuurhistorisch museum uitdraait tot een hele belevenis.

Bij het op zoek gaan naar een geschikt educatief aanbod heb ik vooral ondervonden dat je doelgericht moet zoeken en je kritisch moet zijn met wat je vindt.

Mijn SWOT

Ik ben enorm gemotiveerd om aan de lesjes Wereldoriëntatie te beginnen. Het lijken me leuke lesjes waar je veel kanten mee uit kan. Dit is volgens mij een sterk punt. Ik denk wel dat mijn beperkte creativiteit me kan belemmeren bij het ‘out of the box-denken’. Maar de lessen Wereldoriëntatie bieden me natuurlijk ook de kans om hierin verder te groeien. Ook vind ik het eng om de les deels uit handen te geven door de leerlingen veel zelf te laten doen en te laten ervaren. Op organisatorisch vlak is dat een uitdaging voor mij.

Les 1

Na de eerste lessen Wereldoriëntatie en een kennismaking met Blogger, is het tijd voor een eerste blogbericht. Wat neem ik van deze eerste les Wereldoriëntatie mee? Ik onthoud dat het huidige leerplan eerder vage eindtermen bevat. Het verwerven van basisinzichten en basisvaardigheden is belangrijker dan het verwerven van pure kennis.  Door de leerling zich als ontdekker en onderzoeker te laten opstellen en veel dingen te laten ervaren, kan hij tot die inzichten en vaardigheden komen. Dit biedt volgens mij veel mogelijkheden om met de lessen om te gaan. Het is ook belangrijk om zoveel mogelijk bestaansdimensies aan bod laat komen binnen één les.

Ik heb het ook ondervonden tijdens mijn stage. Ik heb les moeten geven over de provincies.

Er was een leerplandoel dat zei: 9.10: Kinderen kunnen plaatsen en gebeurtenissen waar ze kennis mee maken vlot op een passende kaart of plattegrond terugvinden.

Er staat niet dat de leerlingen een bepaalde provincie of gemeente moeten kunnen aanduiden, maar wel de plaatsen waarmee ze kennis maken. De leerlingen konden dus op het einde van die les de provincie Antwerpen aanduiden, de gemeente van de school en haar buurgemeenten. Op die manier heb ik dat vage doel geconcretiseerd naar iets dat voor de leerlingen belangrijk is, maar ze hebben wel de vaardigheid onder de knie.